Cobh

Klik op de foto's om ze te vergroten :)

Terwijl het in Nederland kouder en kouder wordt, stijgen hier de temperaturen gestaag en heb ik hier in Ierland de afgelopen twee weken niets anders gezien dan blauwe lucht en zon. Ook voor gisteren, zaterdag, voorspelde de Ierse weather forcast mooi weer. Dat was een teken voor Sabi, Marlène, Audrey en mij om een dagje op stap te gaan. Ik ben nu 3.5 week in Ierland en ik was de stad tot gisteren nog niet uit geweest, omdat ik eerst de stad rustig wou verkennen. Het was dan ook heerlijk om gisteren de stad met haar drukke verkeer en vele gebouwen achter me te laten en naar de wat rustiger regionen te reizen.

We hadden besloten niet meteen te ver weg te gaan, maar het havendorpje Cobh (spreek uit als Coov) te bezoeken. Cobh ligt aan de zuidzijde van Great Island in Cork Harbour. Cork Harbour is de op één na grootste natuurlijke haven ter wereld en kent vele mooie havenplaatsjes, waarvan Cobh wel de bekendste is. Dit is tevens ook de enige die per trein bereikbaar is. Bussen gaan er niet, auto's moeten per ferry. Om 11:00u besloten we de trein te nemen. Voor een redelijk grote stad was het treinstation van Cork verrassend klein. Het desbetreffende treintje was nog kleiner en bestond uit twee kleine coupés. We boemelden de stad uit en kwamen al snel in prachtige natuur terecht. In de verte zag je kleine huisjes tegen groene heuvels aan liggen, en hier en daar flitste een kasteelruïne voorbij. Op een gegeven moment ging het treinspoor dwars door (oké, over) het water, waardoor je aan beide kanten prachtige uitzichten had. 

Na 25 minuutjes arriveerden we in Cobh. Het eerste wat je opvalt als je het dorpje binnenloopt is dat er langs de gehele waterkant palmbomen staan te wapperen. Je ziet aan de andere kant prachtig gekleurde huizen, restaurants, winkels - met daarboven st. Colman's Cathedral. Bootjes lagen te dobberen in het rustige water, je rook de zilte zeelucht en het zonnetje gaf alles een stralende look. 

Linksboven: Het gebouw van de Royal Cork Yacht Club, de oudste yacht club in de wereld (opgericht in 1720).

Nu is Cobh niet zomaar een mooi plaatsje, het heeft een bijzonder rijke geschiedenis. Queenstown, zoals Cobh tussen 1850 en 1920 heette, was het vertrekpunt voor 2.5 miljoen van de totaal 6 miljoen Ieren die tussen 1848-1950 naar Noord-Amerika emigreerden. Het meest bekende schip die ooit in Cobh heeft gelegen is de RSM Titanic. Cobh was de laatste haven waar de Titanic aanmeerde voor het haar verdrietige lot tegemoet zou varen. In Cobh kwamen er nog 123 mensen aan boord op 11 april 1912. Van deze 123 mensen zouden er 44 overleven, wat in verhouding nog redelijk veel is. Echte toeristen die we zijn, gingen we uiteraard naar het Titanic Experience Museum. Dit was fantastisch. De focus ligt hier daadwerkelijk op 'experience'. Je krijgt bij binnenkomst namelijk een replica van een officieel kaartje van iemand die Cobh op de Titanic is gestapt. Aan het eind van de route kun je dan kijken of jouw 'alter-ego' het heeft overleefd. Ik had het kaartje van iemand in de derde klas, dus ik had een weinig hoopvol vermoeden. Nou ja, dan zat ik in ieder geval wel dezelfde klas als Leonardo DiCaprio. Hoe dan ook, het was een ontzettend interactief museum. Je ging met een tour mee dat je echt als een passagier deed voelen. Eerst liep je een loopplank op, overal om je heen waren grote schermen met de omgeving, geluiden van mensen en het klotsende water. We kwamen door de verschillende hutten en aan het eind werd het best heftig. Je zat op een bankje en scherm helemaal rondom je deed het aanvoelen alsof je door een lifeboat langs het schip werd afgezakt. Je hoorde gekrijs, gehuil en stemmen. Na een tijdje zat je op het water en zag je de boot zinken. Dit duurde best lang, waardoor je enigszins een idee krijgt hoe angstig de mensen moeten zijn geweest die daar op het water dobberden in de kleine bootjes. Ik denk ook dat dat de intentie was, want alles was heel echt. Aan het einde kreeg ik ook nog het verbazende bericht dat ik het overleefd had: vrouwen werden uiteraard als eerste gered. Het was een hele bijzondere ervaring en ik kan iedereen aanraden eens naar dit museum te gaan als je in Ierland bent!

Links: Voor het museum. Rechtsboven: De oude stijger waar de passagiers van de Titanic daadwerkelijk over liepen. Rechtsonder: Je toegangskaartje was een replica van een officieel kaartje.

Na het museum hadden we allen flinke honger en gingen we Fish & Chips eten in 'The Commodore'. Het was heerlijk - de verse vis zat in een bierbeslag en de frieten waren vers gesneden, maar ik kreeg het niet eens op (kun je nagaan). Daarna zijn we via een bizar steile weg een heuvel opgelopen naar st. Colman's Cathedral, één van de hoogte gebouwen in Ierland en de zetel van het bisdom Cloyne. Vanaf die hoogte had je prachtige vergezichten.

Rechtsboven: Fish and Chips. Andere drie: Het prachtige Cobh.

Alle vier: St. Colman's Cathedral. 

Toen we de kerk inliepen was het stralend weer, toen we buiten kwamen regende het. Zo gaat dat in Ierland. We bleven schuilen bij de kerk en hadden het erover hoe we het best en snelst weer bij het centrum zouden komen. En, zoals dat gaat in Ierland, kwam er een vrouw naar ons toe en zei: 'Oh meiden, mijn man haalt net de auto, we brengen jullie wel even naar beneden!' In Nederland zou ik bedankt hebben, maar we waren met een groepje en in Ierland vertrouw ik daar wel op. Dus zo gezegd, zo gedaan. Vreemd genoeg keek haar man totaal niet raar op toen er opeens een groepje meiden bij hem achterin stapte. 'Hi girls, how are ya?' Ze waren ontzettend aardig en zetten ons midden in het centrum weer uit, waar de zon alweer scheen. Buien duren hier over het algemeen niet langer dan vijf minuten. Daar hebben we nog wat winkeltjes bezocht en thee gedronken. Rond 16:30 stapten we weer op het boemeltreintje en hobbelden weer naar de stad. Het was een heerlijke dag. De komende weekenden ga ik vaker even de stad uit... :)

Ja, we zijn toeristen.