Eerste dagen in Cork!

Ik heb nog geen foto's kunnen maken van de campus of de stad, vandaar dat in dit bericht alleen wat foto's volgen van mijn kamer hier in Cork!

Om 04.20 uur ging op 2 januari de wekker. Na amper vier uurtjes slaap stapten mijn ouders, Everhard en ik in de auto richting Schiphol – eindelijk is het zo ver. Het was nog aardedonker en er was weinig verkeer op de weg. Elke kilometer dichterbij Schiphol maakte de knoop in mijn maag groter. Ik had ontzettend veel zin om te gaan, maar afscheid nemen, ook al is het ‘maar’ voor een paar maand, is natuurlijk nooit leuk. Terwijl we in de auto zaten dacht ik terug aan die mooie Oudejaarsdag – ofwel, mijn ‘uitzwaaidag’. De hele dag kwamen familie, vrienden, kennissen en collega’s langs om mij een goede reis te wensen. Ik ben jullie daar, en voor de leuke cadeautjes en lieve kaartjes, allemaal heel dankbaar voor! Nu ik dit typ, op mijn kamertje, staat alles op het plankje boven mijn bureau uitgestald.

Mijn bureau met spullen van thuis

Bij de douane op Schiphol was het toch echt tijd om te gaan. Snotterend liep ik naar de man toe die mijn paspoort en boarding pass moest controleren. De vlucht verliep heel soepel. Een Ierse stewardess met rood haar en sproetjes bracht alle Ierse passagiers hun ochtendbeker met thee. Halverwege de vlucht viel mijn oog op het Nederlandse meisje aan de andere kant van het gangpad. Zij had een brief bij haar met bovenin de hoek ‘UCC’. Nou, die herkende ik wel. Ik boog me voorover om haar er wat over te vragen. Ze bleek ook een half jaar te gaan studeren in Cork, maar wel andere vakken en een andere faculteit. Bij de landing was de lucht blauw en scheen de zon. De temperatuur was een paar graden kouder als in Amsterdam. Toen ik het vliegtuig uitstapte moest ik met mijn ogen knipperen bij dit onkarakteristieke welkom van de Ierse weergoden (hun naam hebben ze echter wel hoog gehouden door de rest van de middag het te laten hozen). Bij de bagageband moest ik iemand vragen om mij te helpen met mijn koffer. De mevrouw in kwestie, die ik als Iers in had geschat gezien het rode haar en de bleke huid, bleek een Nederlandse te zijn en merkte op dat de koffer inderdaad zwaar was. Toen ik vertelde dat er dan ook voor een half jaar spullen inzaten, vroeg ze of ik hier ging studeren. Ze had zelf een half jaar in Helsinki gestudeerd en woonde nu met haar Ierse man in county Kerry. Toen zij en haar man en kinderen wegliepen riep ze me nog eens toe dat dit waarschijnlijk de mooiste tijd van mijn leven zou worden. 

In de arrivals-hal werkte in een grote appelmuffin naar binnen en liep naar een taxi. Donal bleek een praatgrage man te zijn. Ik zat nog niet of hij begon al. Na aanleiding van het bespreken van mijn studierichting riep hij: ‘History is bloody interesting! I always watch the Discovery and History Channel. People watch too much of that EastEnders and reality junk. I really admire this, darling.’ Toen we bij Copley Court aankwamen vertelde hij dat ik de mevrouw moest bellen die me binnen zou laten. Blijkbaar was dit niet zijn eerste keer om een student af te zetten, want Margaret, de receptioniste, was inderdaad nergens te bekennen. Persoonlijk ging hij haar voor mij bellen en op zoek, en toen ze uiteindelijk verscheen stond hij erop mijn koffers naar binnen te sjouwen. Hij wou in eerste instantie mijn fooi ook nog niet aannemen. Ik zwaaide hem uit en liep met Margaret naar binnen. 

Margaret is wat je noemt een ‘figuur’. Eind zestig, begin zeventig en een typisch voorbeeld van de Ierse openheid en verhalenvertellerij. Binnen de kortste keren waren we allebei sentimenteel bij de gedachte van haar overleden man die, volgens haar, nu over de wereld aan het trekken was. Ze was redelijk lang van stof en in haar kantoor ging ze alle bewoners met mij op de computer voorbij, alsof het haar kinderen waren. Na ellenlange verhalen te hebben gehoord over andere en vorige bewoners bracht ze mij eindelijk naar mijn kamer. Die bleek redelijk groot te zijn, en de ensuite ook. Ik was heel blijverrast! Ik woon met nog twee meiden hier. Er is nog een Ierse dame, die is hier al vanaf september en komt volgende week waarschijnlijk pas weer - en een Zwitserse, die de dag voor mij was gearriveerd. Sabine en ik konden het gelukkig gelijk met elkaar vinden en hebben we samen boodschappen gedaan bij de Tesco en veel gekletst. Aan het eind van de avond viel ik als een blok in slaap.                    

/

Mijn kamer!

De volgende ochtend, zaten Sabi (mijn huisgenote) en ik om 09.30u al in een grote zaal op de campus van UCC. Ik verbaasde me over de enorme groep internationale studenten die maar binnen bleven stromen, het zullen er meer dan 1000 geweest zijn. En dat zijn alleen nog maar de nieuwe internationale studenten die net zijn gearriveerd voor het komende semester. Ongeveer 80 procent is Amerikaans, wat vooral te horen was. Er volgde een welkomstwoord waarna verschillende mensen aan het woord kwamen met betrekking tot praktische zaken en het voorstellen van de verschillende afdelingen. Alle Ierse docenten blijken een talent te hebben voor droge humor, informaliteit, en praten voor een groot publiek. Toen de Frans docent, een wat oudere man, vertelde over een nieuw vak over Franse films, zei hij dat wij ons moesten opgeven als we geïnteresseerd zijn in films ‘that do not star Stifflers mom’. Na deze eerste ronde aan informatie gingen we allemaal apart op de foto en kregen we onze studentenkaart, waarmee je bijna alles kunt doen hier in Cork.                          
Onze studentmentor, Katie, leidde ons rond over de campus, die zo groot was als een dorp. Godzijdank hebben we een plattegrond gekregen voor de komende weken. Overal staan grote gebouwen voor colleges met daartussen mooie parkjes. Er is een enorme bibliotheek. Daarnaast is er ook een bank, zes geldautomaten, een radio station, verschillende restaurants waar je o.a. voor een klein bedrag een enorme warme maaltijd kan krijgen, een kapelletje waar toevallig net een trouwerij aan de gang was, een moskee en andere gebedsruimtes. Daarnaast is er een gebouw voor ontspanning met pooltafels, gratis thee en koffie, een wii, bordspellen en een groot aantal tv’s. Ook is er een dokter aanwezig en een Chaplaincy. In de pauze at ik een traditionele Ierse groentesoep en een broodje, waarna het alweer tijd was om terug te gaan naar de grote zaal. Daar kregen we uitleg van verschillende personen over sociale zaken, de zogenaamde Social Session.

Mijn eigen ensuite badkamer!

Dit zou ik kunnen bestempelen als een eerste kleine cultuurshock. Zo is ons uitgebreid voorlichting gegeven over gezondheid, gezond eten, koken, hoe het best samen te wonen met andere studenten, en andere niet-studie gerelateerde zaken waarvan blijkbaar uitgegaan wordt dat wij het nog niet weten. Maar het mooiste komt nog. Na het zien van het volgende, originele doch ietwat vreemde filmpje (http://www.youtube.com/watch?v=77TpN2wWBtE), kregen we van het bestuur van de Students Union een soort van seksuele voorlichting. Voor mij als derdejaars student uit Nederland is dat misschien een beetje raar, maar ik bedacht me dat we nu in een streng katholiek land zijn, waar dit nog steeds gevoelige onderwerpen zijn. Bovendien zijn de grote groep Amerikaanse studenten natuurlijk ook nog eens conservatief christelijk opgevoed. Daarom is er ook een condoomwinkel op de universiteit, met speciale aanbiedingen waar men nog even reclame voor maakte.     

Uitzicht vanaf mijn balkon!

Het bestuur van de Students Union is echter niet te vergelijken met de studentenbelangenorganisaties in Groningen. Het is de enige in Cork, waar men studenten- of studieverenigingen sowieso niet kent. De voorzitter droeg een trainingsbroek en een Kappa sweatshirt. Men kent wel societies. Deze societies draaien om interesses en zijn heel vrijblijvend. De keuze is groot en tevens hilarisch. Een kleine greep: je kunt je bijvoorbeeld aansluiten bij Animal Welfare Society, de Atheist, Agnostic, Secularist & Humanist Society, de Choral Society, Feminist Society, Poker Society, SciFi Society of de Wargaming and Rolplaying Society. Mijzelf lijkt echter de Appreciation of Hot Beverages Societies wel een leuke, dus daar ga ik volgende week maar even langs. Bovendien sluit ik me uiteraard aan bij de (hevig gesubsidieerde) International Students Society, die veel leuke dingen (zoals reisjes) aanbiedt voor de internationale studenten. Naast de societies zijn er ook 67 sportgerelateerde clubs. Aan de rand van de campus ligt de Mardyke Sports Arena, een enorm sportcomplex met alles erop en eraan waar UCC studenten gratis kunnen sporten zo vaak men wilt. Je kunt voor je zelf wat doen, maar ook bij een club gaan. Mij lijkt dansen of Zumba wel leuk, dus daar ga ik eens verder naar kijken. Ook weer een goede manier om nieuwe mensen te leren kennen!                                                    
Toen de in sportkleding gehulde student die over de sportfaciliteiten vertelde weer weg liep, kwam er ter afwisseling een monnik het podium op. Hij had een lang bruin gewaad aan. ‘Don’t worry, I am not Jedi’ was het eerste wat hij zei en iedereen lag dubbel. Deze beste man was een Franciscaner monnik en priester en leidde nu de Chaplaincy, waar ik even geen Nederlands woord voor kan verzinnen. Bij de Chaplaincy kan iedereen van ieder geloof  gewoon langs komen praten, mediteren, bidden of relaxen met gratis thee en koffie. Je verblijf moet fijn verlopen en daar zijn zij voor. Ook mag je hun magnetron gebruiken, voegde hij eraan toe. 

Woonkamer en keuken.

Na afloop van deze Social Session kregen we nog wat IT informatie en mochten we over de informatie markt lopen. Iedereen was kapot en moest alle informatie van vandaag rustig verwerken – met name de Amerikanen die allemaal nog jetlagged rondliepen. Ter ontspanning besloten Marlène, een Frans meisje, en ik naar de Penneys/Primark te gaan. Thuis at ik een enorme pizza en om 20u hadden Sabi en ik alweer afgesproken met zeven Amerikaanse meiden naar de pub te gaan. We hebben er drie bezocht, wat heel gezellig was – en ik heb mijn eerste pint Murphy’s Stout gedronken! Toen we rond middernacht weer thuis waren aten Sabi en ik nog een zakje Salt en Vinegar chips en dronken een builders mug met black tea. Al helemaal Iers!