Tussen mijn tentamen op 8 mei en die op 20 mei had ik lekker de tijd weer een tripje naar Dublin te maken! Ik vind het een ontzettende fijne stad, ik voel me er erg op mijn gemak, ken de straten en ben er echt van gaan houden. Er is zoveel te zien en te doen. Het is een miljoenenstad, maar toch met die typisch vriendelijke Ierse sfeer dat mensen naar je lachen, je gedag zeggen op straat en iedereen heel geïnteresseerd in je is.
Op vrijdag 9 mei stapten Arieke en ik 's ochtends in de trein richting Dublin. We kwamen aan rond lunchtijd, en hongerig doken we Eddie Rocket's in. Eddie Rocket's is een Iers horecaketen van American Diners. Ik ben er gek op. Alles is tot in de details gestyled, alsof het rechtstreeks uit een film komt. De bankjes zijn van rood leer, elke tafel heeft een jukebox en een fles Heinz tomatenketchup en een fles mosterd op tafel staan, en het personeel draagt geweldige pakjes en haarnetjes. De kaart bestaat uit ontzettend veel mogelijkheden, waarvan veel vega. Het is allemaal handgemaakt en 'vers', en oké, duurder dan de MacDonalds of Burger King, maar een stuk beter, meer en leuker!
Nadat we een wrap hadden gegeten, dropten we onze spullen bij het hostel en liepen we de stad in. Als eerste gingen we naar een ingericht townhouse uit de Georgiaanse tijd, genaamd no. 27 Georgian House, in de prachtige Georgiaanse buurt van Dublin. Het was heel schattig en leuk gedaan, en de ticketverkoopsters vonden het zo leuk dat er jonge mensen kwamen, dat we heel lang hebben staan kletsen. Na afloop liepen we naar het National Leprechaun Museum, een superleuk, interactief, tour-guided museum over de Ierse folklore en mythologie. Onze tourguide was een hele grappige Ier die het niet kon laten telkens de Amerikanen in onze groep beet te nemen. Het museum was hightech en heel tof gemaakt. Je gaat eerst door een tunnel waardoor je je kleiner voelt worden (optisch bedrog), en vanaf dan is alles groter, dus denk je echt dat je kleiner bent geworden. Heel cool! 's Avonds hebben we in het hostel gekookt en gezellig gekletst met mijn Canadese kamergenote.
(ja, Sanne als kabouter, laat de grappen maar komen, ha ha ha)
De volgende dag gingen we ieders ons eigen gang. Het was Arieke's eerste keer in Dublin, dus die ging met de hop-on-hop-off tour de toeristische hoogtepunten bekijken die ik al had gezien. Toen ik haar had afgezet bij Trinity College, ben ik doorgelopen naar het zuiden van het centrum. Daar heb ik een rondje door mijn favoriete park in Dublin gelopen, st. Stephen's Green, en bracht ik daarna een bezoekje aan het Little Museum of Dublin. Hier heb ik wederom ontzettend gezellig gekletst met de medewerkers, die allemaal zo aardig en geïnteresseerd waren. Op de begane grond was een tentoonstelling van tekeningen over de Battle of Clontarf, die dit jaar 1000 jaar geleden heeft plaatsgevonden. De tweede en derde verdieping bestond enkel uit donaties van Dubliners, en het is dus echt een rariteitenkabinet, zo leuk. Zo ga je de gehele 20e eeuw langs, en was er een U2 expositie! Dat was heeeeeel erg leuk! Toen ik afscheid had genomen van het personeel, die gedrieën mij uit stonden te zwaaien bij de deur, besloot ik de rest van de dag niets anders te doen dan rond te slenteren door de stad, en lekker bijkomen van de tentamens. Dat bleek een goede keuze. Terwijl ik rond struinde liep ik zomaar Passenger tegen het lijf, en bevond ik me opeens in een gratis concert van meer dan een uur lang! Het was geweldig, wat is het toch een geweldige muzikant. Iedereen brulde natuurlijk mee toen hij 'Let Her Go' inzette. Na afloop heb ik wat te eten gehaald, heb ik door de Middeleeuwse buurt gesjokt en heb ik twee uur zitten lezen in de tearooms van Dublin Castle. 's Avonds hebben Arieke en ik elkaar weer opgezocht en lekker Vietnamees gegeten.
Op zondag was het tijd voor de Giro d'Italia die Dublin aandeed! We hebben vijf uur staan wachten, in de stromende regen, en het was het meer dan waard! Mijn favoriet Marcel Kittel won de sprint op een fabelachtige manier, en na afloop ben ik met een Ierse jongen stiekem over het hek geklommen en tussen de pers voor het podium gaan staan, zodat ik een prachtige foto van mijn held kon maken (hihi)... Lees op deze site mijn verhaal over de Giro d'Italia en wielrennen in het algemeen: urbanspaceman.nl.
Op maandag hebben we een dagtrip met een bus gemaakt naar het gebied ten zuiden van Dublin. Onze eerste stop was het prachtige Glendalough, een vallei in de Wicklow Mountains. In de vallei staan verschillende kerkelijke overblijfselen, zoals een Round Tower en een klooster gesticht door St. Kevin, waarvan de overblijfselen behoren tot de oudste christelijke overblijfselen van Europa. De naam Glendalough betekent 'Dal van de twee meren', namelijk de Lower Lough en Upper Lough. De natuur is fantastisch mooi, ik heb nog nooit zoveel verschillende kleuren groen gezien. Men noemt het ook de 'tuin' van Ierland, er is weinig steen en véél groen. Het was eigenlijk een beetje een soort sprookjesland, vond ik.
Rond middagtijd stapten we weer in de bus en reden we door de Wicklow Mountains, bekend van de beroemde film 'P.S. I Love You' met Gerald Butler. Ik was klaarblijkelijk de enige in de bus die die film nog niet gezien had. Het werd al snel duidelijk dat alle meiden in de bus vanwege die film de trip maakten. De buschauffeur speelde er slim op in met lekkere Ierse grapjes, en we bezochten ook plekken waar belangrijke gedeeltes waren gefilmd. We kwamen onderweg ook door Hollywood. Ik knipperde eerst met mijn ogen omdat ik dacht het niet goed te zien, maar toch, we waren in Hollywood. Er stonden vijf boerderijen, drie koeien en er was een postkantoor. Die vijf boerderijen, drie koeien en het postkantoor bleken wel humor en zelfspot te hebben, want ja hoor, ook zij hadden de bekende 'Hollywood' letters boven op de groene heuvels! Uiteindelijk gingen we naar Kilkenny, een Middeleeuws stadje waarvan nog veel dingen goed bewaard zijn gebleven. Daar hebben we twee uur rondgelopen, alvorens terug te gaan naar Dublin en vanaf daar weer naar Cork! Het waren geslaagde dagen!
En nu weer verder met studeren voor mijn laatste tentamen op dinsdag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten