Kinsale

Klik op de foto's om ze te vergroten (:

Gisteren zijn huisgenootje Sabi en ik naar het kustplaatsje Kinsale geweest. Voor het eerst in een week leek het weer beter te zijn - minder storm en overstromingen, meer zon. Dus daar moesten we gebruik van maken! We zaten al op tijd in de bus, die hier ontzettend luxe zijn. Comfortabele stoelen en gratis wifi. Onderweg las ik nog even wat informatie over Kinsale. Het is een prachtig kustplaatsje, waar van alles te zien en te doen is. In het toeristenseizoen kan het dan ook bijzonder druk zijn - maar omdat het nog maar februari is, was het gelukkig lekker rustig. Dat kon je ook zien aan de toeristische attracties: die gaan pas na Pasen open. De tourist information ook. Gelukkig had ik van de VVV in Cork een folder en kaart van Kinsale meegenomen, dus we redden ons prima. De rit duurde maar drie kwartiertjes dus we waren er zo. De bus stopte bij het haventje, waar je gelijk prachtige foto's kon schieten.

Alle drie: De haven van Kinsale.

Omdat het weer nog droog was, het moraal nog hoog en de conditie nog fit, besloten we als eerste naar het Charles Fort te lopen. Het Charles Fort ligt op ongeveer 4.5 km van Kinsale, in het prachtige plaatsje Summercove. Summercove, dat zelf niet meer dan wat mooie huisjes en een pub kent, wordt overheerst door deze ruïne van een enorme vesting, gelegen op een klif, uitkijkend over de haven van Kinsale aan de ene kant, en de zee aan de andere kant. Recht tegenover het Charles Fort, aan de andere kant van het water, ligt James Fort, dat iets kleiner is. De wandeling was erg mooi, en het is een heel indrukwekkend gezicht als je beide forten zo tegenover elkaar ziet liggen. Hieronder wat foto's van de wandeling heen. 

Links: Het bospaadje waar we langs liepen. Rechtsboven: Kinsale raakt verder weg. Rechtsonder: Even een huh?!-momentje. Dit lag aangespoeld aan de kant van de weg. Wat is de wereld toch klein...

Boven: Kinsale. Onder: James Fort aan de andere kant van het water.

Boven: Charles Fort. Onder: James Fort.

Wij hadden besloten voor het Charles Fort te kiezen, omdat die groter was en betere uitzichten zou moeten hebben. De wandeling was op sommige plekken enorm steil en het was een hele trip, maar uiteindelijk kwamen we aan! Ik had al gelezen dat 'ie dicht zou zijn, omdat het februari is, maar de entreeprijs geldt alleen voor de binnenste ring, dus we konden de eerste ringen wel gewoon in. Het was ontzettend mooi om te zien. Deze zeventiende-eeuwse stervormige vesting (inderdaad, zoals Bourtange) heeft twee enorme bastions die over het water uitkijken, en drie die landinwaarts kijken. De vesting is gebouwd op een plek waar eerder een kasteel heeft gestaan. Het is gebouwd door de Engelsen (die Ierland overheersten) als verdediging tegen aanvallers uit  andere landen, omdat Kinsale een favoriete plek was om Ierland binnen te vallen. Het was nog in militair gebruik tot 1922. Nu is het meeste overgroeid met gras en straalt het een soort 'vergane glorie'-look uit, wat in combinatie met de omgeving redelijk dramatisch, en tevens mooi is.

Boven: het waaide verschrikkelijk bovenop de kliffen bij het fort. Onder: Veel bootjes op het water!

Linksboven: Charles Fort. Rechtsboven: Charles Fort. Linksonder: Als je helemaal om de vesting heenloopt, heb je een prachtig uitzicht over de zee. Rechtsonder: Sabi zit aan het water.

Links: De vuurtoren van Kinsale staat op het fort. Rechtsboven en rechtsonder: Charles Fort.

Toen we verwaaid, ijskoud en uitgekeken waren, besloten we, met ergens een lunch is het vooruitzicht, de weg terug te lopen. We namen een andere weg en kwamen langs de meest bijzondere dingen en uitzichten.

Boven: Doordat we geconcentreerd niet probeerden te vallen, toen we over glibberige modderige paadjes bergop klauterden, liepen we bijna deze beauty van een verwilderde, overwoekerde begraafplaats zomaar voorbij. Het lag in het hoge gras naast het fort en benam je even de adem. Onder: uitzicht toen we het glibberpad getrotseerd hadden.

Alle drie: Eenmaal weer op de geasfalteerde weg zagen we rechts van ons dit mooie, oude kerkje liggen.

Linksboven: De haven bij het James Fort. Rechtsboven: de bossen waar we doorheen liepen. Onder: Kinsale komt weer in het vizier.

Na een welverdiende lunch liepen we Kinsale zelf in. Het eerste wat me te binnenschoot was dat het me enorm Mediterraans aan deed. De huizen, de straatjes - en de zon en blauwe lucht hielpen natuurlijk ook mee. Ik pakte nogmaals mijn boekje erbij en probeerde op te zoeken of mijn gevoel klopte. En inderdaad, ook hier werd aangegeven dat Kinsale een 'jaunty Spanish feel' heeft. Dit heeft te maken met de Battle of Kinsale in 1601. Rond die tijd was het katholieke Spanje één van de machtigste landen ter wereld. Echter, het opkomende protestantse Engeland vormde een bedreiging. De Spanjaarden en de Ieren, ook katholiek en anti-Engeland, sloten een alliantie en bevochten de Engelsen hier in Kinsale. Deze slag verliep niet al te best voor de alliantie, omdat Engeland goed georganiseerd was. Herinneringen aan deze battle zie je nog overal: gedenkstenen, pubs met namen als 'The 1601' en 'The Spaniard', en veel dingen die in Spaans vertaald zijn, zoals menukaarten en wegwijsborden. Toen de Spanjaarden zich hadden teruggetrokken bouwden de Engelsen het Charles Fort en het James Fort tegen toekomstige aanvallen van buitenaf. Hieronder wat foto's van de 'Mediterrane sfeer' die in Kinsale hangt.

Sabi en ik hebben nog een paar uur rondgelopen door dit mooie plaatsje en genoten van de zon, alvorens aan het eind van de middag de bus terug te pakken. Hieronder nog wat foto's! 

Gekleurde huisjes!

Nog meer vrolijk gekleurde huisjes!

Kinsale.

Kinsale.

Kinsale.